Page 110 - PL_final

Celem tej organizacji eksperckiej jest stworzenie europejskiej bazy danych na temat ekonomii

społecznej (Dohnalová i in. , 2016).
Do innych znaczących sieci badawczych należy CIRIEC, który został założony w 1947 roku przez
profesora Edgarda Milhauda. Ta międzynarodowa sieć skupia się na badaniach nad ekonomią

publiczną, społeczną i spółdzielczą (CIRIEC, 2020).
W latach 90. w całej Europie dominował jeden podstawowy typ przedsiębiorstwa społecznego,
zwany "przedsiębiorstwem społecznym integracji pracy" (WISE). Ten typ przedsiębiorstwa
społecznego skupia się na integracji grup osób znajdujących się w niekorzystnej sytuacji na rynku
pracy. Osoby te są włączane do zatrudnienia i społeczeństwa poprzez działalność produkcyjną.

Dlatego pojęcie przedsiębiorczości społecznej w Europie jest często kojarzone tylko z
inicjatywami związanymi z tworzeniem możliwości pracy dla defaworyzowanych grup osób
(Defourny & Nyssens, 2012).

Inne kraje europejskie zaczęły ustanawiać nowe statusy prawne przedsiębiorczości. Nowe
statusy prawne typu spółdzielczego zaczęły pojawiać się również w takich krajach jak Francja,
Portugalia, Hiszpania czy Grecja. Z drugiej strony, kraje takie jak Belgia, Wielka Brytania czy
Włochy zaczęły tworzyć bardziej otwarte modele przedsiębiorczości społecznej, które nie były
oparte wyłącznie na tradycji spółdzielczości (Defourny & Nyssens 2012; Komisja Europejska,
2020). W Wielkiej Brytanii w 2004 roku uchwalono ustawę, która zakładała tzw. organizacje
interesu publicznego. We Włoszech uchwalono ustawę nr 118/2005 o przedsiębiorstwach

społecznych; ustawa definiuje inne statusy prawne lub same przedsiębiorstwa społeczne poprzez
wymienienie pięciu warunków
• formalne ustanowienie,

• prywatny charakter osoby prawnej,

• niepodzielenie zysku,

• demokratyczne procedury, oraz

• wolontariat (České sociální podnikání, 2013).

W poszczególnych krajach Europy przedsiębiorczość społeczna została z czasem zdefiniowana
w przepisach prawnych.

Ekonomia społeczna

Przedsiębiorstwa społeczne znajdują się na pograniczu sektora prywatnego, publicznego
i trzeciego. W literaturze naukowej granica ta nazywana jest również ekonomią społeczną.
Zainteresowanie tym obszarem oraz trzecim sektorem wciąż rośnie (np. OECD & LEED, 2013,
czy Noya & Clarence, 2007). Wzrost ten wynika przede wszystkim z dążenia do ustalenia
znaczenia ekonomii społecznej w lokalnej gospodarce i jednocześnie do opisania jej innych
funkcji, w tym rozwiązywania problemów państwa opiekuńczego.

4
110