Page 108 - PL_final

Przedsiębiorczość społeczna

Koncepcja przedsiębiorczości społecznej znajduje zastosowanie w przypadku rozwiązywania
problemów społecznych, ekonomicznych i środowiskowych w społeczeństwie. Idea ta zaczęła
być rozszerzana w latach 80. XX wieku po obu stronach Atlantyku. Z perspektywy geograficznej
dzieli się na amerykańskie i europejskie szkoły myślenia. Autorzy z europejskich szkół biznesu
(np. Mair & Marti, 2006; Nicholls, 2006) wnoszą wkład do dyskusji i opierają się na koncepcji

przedsiębiorczości społecznej z punktu widzenia amerykańskiej szkoły myślenia, uzupełniając ją
jednocześnie o tło europejskie (Defourny & Nyssens, 2012).
Według Nichollsa (2006) za przedsiębiorczość społeczną można uznać wszystko, od aktywizmu

wolontariuszy, który opiera się na dobrowolnych zasobach, po przedsiębiorcze innowacje
społeczne, które charakteryzują się kapitałem ryzyka skoncentrowanym na misji społecznej. Te
różne modele mogą obejmować różne rodzaje organizacji non-profit, które wahają się od tych w
pełni finansowanych z dotacji do tych, które są w pełni samofinansujące. Według Deesa (1998)
przedsiębiorczość społeczna opisuje zestaw wyjątkowych zachowań, które powinny być
wspierane i nagradzane.

Między innymi organizacja non-profit TESSEA ČR wymienia również własną definicję
przedsiębiorczości społecznej jako "działania przedsiębiorcze przynoszące korzyści
społeczeństwu i środowisku". Przedsiębiorczość społeczna odgrywa ważną rolę w rozwoju
lokalnym i często stwarza możliwości pracy dla osób z problemami zdrowotnymi, społecznymi lub

kulturowymi. Zysk jest w dużej mierze przeznaczany na dalszy rozwój przedsiębiorstwa
społecznego. Osiągnięcie zysku jest tak samo ważne dla przedsiębiorstwa społecznego, jak
poprawa korzyści dla społeczeństwa." (TESSEA, 2022).

Szkoła amerykańska

Idea przedsiębiorczości społecznej została rozwinięta w latach 90. w Stanach Zjednoczonych,
gdzie wyodrębniono dwa główne kierunki. Po jednej stronie znajduje się idea związana
z nastawieniem na zapewnienie środków finansowych poprzez własne dochody. Ten nurt
myślenia nazywany jest "earned income". Po drugiej stronie znajduje się kierunek myślowy zwany

"innowacjami społecznymi" (Defourny & Nyssens, 2012).
Pierwszy nurt myśli dotyczący przedsiębiorczości społecznej i przedsiębiorstw społecznych lub
"zarobionych dochodów" dotyczy wykorzystania działalności komercyjnej organizacji non-profit
do wspierania ich misji (Kerlin, 2006). Podmioty te starają się rozwiązać problemy dotyczące ich
finansowania i wykorzystują w tym celu własną działalność komercyjną generującą zyski. Zysk

ten jest następnie przeznaczany na wsparcie misji społecznej danego podmiotu. Wieloźródłowe
finansowanie podmiotu jest więc powiększone o dochody własne z działalności komercyjnej
(Defourny & Nyssens, 2012).

2
108