Page 10 - PL_final

Jednocześnie jednak nakłada obowiązek przestrzegania określonej metodyki audytów i ich

częstotliwości (EnviWeb, 2005).
● SA8000

SA8000 jest międzynarodową normą, która pomaga organizacji tworzyć, utrzymywać i stosować
społecznie akceptowalne podejście w miejscu pracy. Norma ta przede wszystkim reguluje i
monitoruje warunki pracy pracowników i została po raz pierwszy zastosowana w 1997 roku w celu
oceny podejścia społecznego w obszarach, które są kluczowe dla społecznej odpowiedzialności

firm. Dotyczy to pracy dzieci, pracy przymusowej lub obowiązkowej, zdrowia i bezpieczeństwa,
wolności zgromadzeń i prawa do negocjacji zbiorowych, dyskryminacji, praktyk dyscyplinarnych,
godzin pracy, nagród i systemu zarządzania.

Elementy SA8000, takie jak systemy zarządzania, zaangażowanie pracowników i kultura ciągłego
doskonalenia, prowadzą do poprawy warunków pracy i wzrostu dobrobytu pracowników.
Jednocześnie wzrasta produktywność organizacji, poprawiają się relacje z uczestniczącymi
stronami, wspierany jest dostęp do rynku itp. (Social Accountability International, 2021).
Według Kašparovej & Kunze (2013) możliwe jest stosowanie wymienionych standardów,

z wyjątkiem EMAS, globalnie. Dalej twierdzą, że Wytyczne OECD mają ograniczenia terytorialne,
które dotyczą tylko członków organizacji i dostarczają im odpowiednich tematów. To również
obniża ich globalną stosowalność.

Wykorzystanie tych standardów przez organizacje nie jest ograniczone wielkością organizacji czy
sektorem. Ich podstawą jest zarządzanie według konsultacji z interesariuszami (Kašparová & Kunz,
2013).
Normy wymagają składania raportów, dlatego organizacje przestrzegające norm zrównoważonego
rozwoju powinny przedstawić kompleksowy raport z tych działań. Raportowanie to musi wynikać z

wytycznych i wskaźników, których wymaga konkretny standard.
W przeciwieństwie do innych wspomnianych standardów, EMAS skupia się tylko na obszarze
środowiskowym, który powinien być raportowany. Pozostałe normy w całości uwzględniają triple

bottom line, czyli obszary ekonomiczny, społeczny i środowiskowy. Poszczególne filary mają
największe pokrycie w ramach norm Global Reporting Initiative i ISO 26000. Natomiast norma
AccountAbility ma najwęższe pokrycie (EnviWeb, 2005; Národní portál, 2021). Należy wspomnieć,
że raporty różnią się także obowiązkiem weryfikacji. Raporty UN Global Compact, Wytyczne OECD
czy ISO 26000 nie muszą być weryfikowane, gdyż weryfikacja odbywa się na zasadzie
dobrowolności. Jednocześnie obowiązek regularnego składania raportów jest normatywnie
ustanowiony tylko dla EMAS i UN Global Compact. Inne standardy nakłaniają do regularnego i

terminowego publikowania kompletnych informacji, nie jest to jednak obowiązkowe (EnviWeb,
2005; Národní portál, 2021).

8 10